نکات و خطرات اورانیوم در آب آشامیدنی
۱. نکات و خطرات اورانیوم در آب آشامیدنی
- منشأ و فرمهای شیمیایی - اورانیوم طبیعی (U‑238) عمدتاً بهصورت اُرانیل (UO₂²⁺) محلول در آب ظاهر میشود. 
- از حل شدن سنگهای معدنی اورانینیت، توره و گرانیت در آبهای زیرزمینی و چشمهها ناشی میشود. 
 
- اثرات شیمیایی و پرتویی - سمیت شیمیایی کلیوی: اُرانیل به سلولهای کلیوی میچسبد و موجب آسیب به توبولها و کاهش فیلتراسیون میشود. 
- پرتویی آلفا: اگرچه انرژی نفوذ کمی دارد، پس از رسوب در استخوان یا بافت کلیوی میتواند خطر سرطان و فعالیت سلولی غیرطبیعی ایجاد کند. 
 
- استانداردها و حد مجاز - EPA آمریکا (MCL): 30 µg/L (بهصورت U) 
- WHO: 30 µg/L 
- EU: 15 µg/L 
 
۲. شیوههای تصفیه و حذف اورانیوم
- تبادل یونی کاتیونی - رزینهای سولفواکسید (–SO₃H) جذب قوی UO₂²⁺ دارند؛ احیا با محلول اسیدی یا نمکی. 
 
- اسمز معکوس (RO) - حذف > ۹۰ ٪؛ نیاز به پیشتصفیه برای جلوگیری از گرفتگی ممبران 
 
- لایم سافتنینگ (Lime Softening) - افزودن Ca(OH)₂ تا pH≈10 → رسوب UO₂CO₃ → فیلتراسیون شنی 
 
- جذب سطحی (Adsorption) - آلومینا فعال و بیوچار اصلاحشده: ظرفیت ۰.۵–۵ mg U/g 
- زئولیتها و مواد نانوپلیمر برای جذب انتخابی 
 
- پریسیپیتاسیون با فسفات - افزودن فسفات سدیم → رسوب UO₂₃(PO₄)₂ → فیلتراسیون 
 
۳. روشهای اندازهگیری آزمایشگاهی
- ICP–MS - حد تشخیص < 0.1 µg/L؛ تفکیک ایزوتوپی U‑238/U‑235 
 
- Arsenazo III Colorimetry - واکنش اُرانیل با آرِْسِنَزو در محیط اسیدی → رنگ ارغوانی (λ≈652 nm)؛ حد تشخیص ~ 1 µg/L 
 
- Alpha Spectrometry - جداسازی شیمیایی، جمعآوری رادیوایزوتوپ روی غشای فلزی، اندازهگیری انرژی آلفا 
 
- Laser Fluorimetry - برانگیختن فلورسانس اُرانیل؛ کاربرد در میدان با دستگاه پرتابل 
 
- Kinetic Phosphorescence Analysis (KPA) - روش حساس با برانگیختن فتوفیزیکی و اندازهگیری فسفرسانس 
 
۴. روشهای سنتی حسی و چشمی
- بو، طعم، رنگ: - آب حاوی اورانیوم بیبو، بیرنگ و بیطعم است؛ هیچ نشانه حسی ندارد. 
 
- رسوبگذاری ساده - افزودن غلیظ NaOH → رسوب اندکی زرد‑نیشکی UO₂(OH)₂ در غلظتهای بالا (> mg/L) 
 
۵. سایر روشهای ساده و پیشرفته
- نوارهای تست میدانی (Field Test Kits) - کیتهای Arsenazo III در قوطیهای تیوبی؛ تغییر رنگ مقیاسی تا 100 µg/L 
 
- Passive Samplers (Diffusive Gradients in Thin Films) - جذب اورانیل روی رزین قاطیشده در ژل سیلیکاتی برای دوره ۷–۱۴ روزه 
 
- سنسورهای الکتروشیمیایی - الکترود پوششدادهشده با لیگاند تیول برای اندازهگیری پتانسیل UO₂²⁺ 
 
- µPADs (Microfluidic Paper Devices) - مناطق واکنش Arsenazo III روی کاغذ میکروفلوئیدیک + خوانش موبایلی 
 
۶. علائم و نشانههای محیطی وجود اورانیوم
- تشخیص ژئوشیمیایی - آبهای زیرزمینی در مناطق گرانیتی یا رسوبی با TDS و سختی بالا غالباً بار اورانیوم دارند 
- نسبت U/Ca نسبت به آبهای مرجع بالاتر 
 
- اثر بر اکوسیستم آبی - سمیت حاد برای بیمهرگان (Daphnia magna LC₅₀ ≈ 0.1–0.5 mg/L) 
- تجمع در ماهیان بسترزی (U در مقادیر µg/g خشک) 
 
- شاخصهای پرتویی - افزایش دز آلفای Gross در نمونههای آب گرفتهشده، بهویژه در چاههای عمیق 
 
جمعبندی مهندسی:
بهدلیل فقدان علائم حسی و سمیت کلیوی–پرتویی اورانیوم، پایش دورهای با ICP–MS یا Arsenazo III و حذف با ترکیب «تبادل یونی + RO + Lime Softening + Adsorption» ضروری است. کیتهای میدانی و سنسورهای پرتابل میتوانند غربالگری اولیه انجام دهند و نمونههای مشکوک را برای تأیید به آزمایشگاه ارسال کنند.




