روشهای تیتریمتری
• به سادگی واکنش دهد. 
• واکنش برگشتپذیر نباشد. 
• نقطهی پایان واکنش به حدی پایدار باشد که قابل مشاهده باشد و اشتباه 
در تشخیص صورت نگیرد. دو نوع تقسیم بندی برای تیتریمتری وجود دارد. یکی از 
نظر محیطی که واکنش در آن صورت میگیرد. (محیط آب و محیطهای غیرآب) و دیگری
 از نظر واکنش های به کار رفته در آن. از نظر واکنشهای بهکار رفته نیز دو 
نوع تیتریمتری وجود دارد. الف) روشهایی که براساس ترکیب یونها هستند و 
تغییر ظرفیت در آنها صورت نمیگیرد و شامل: 1. واکنشهای خنثی شدن 2. 
واکنشهای تشکیل رسوب 3. واکنشهای تشکیل کمپلکس ب) واکنش هایی که براساس 
انتقال الکترون هستند و در آنها تغییر ظرفیت روی میدهد، مانند واکنش های 
اکسایش – کاهش . روشهای تیتریمتری دارای مزایای زیر میباشند: 
• ابزار زیادی نیاز ندارند، 
• فقط کنترل مادهی تیترانت کافی است.




