مرجع تخصصی آب و فاضلاب

این حشره‌کش‌ها دارای کربن، ئیدروژن، اکسیژن و نیتروژن و بدون کلر و فسفر هستند.اسیدکاربامیک (NH2-COOH) پایه و اساس این گروه از سموم است. این سموم نیز همانند سموم فسفره از هر 3 راه استنشاقی ، پوستی و گوارشی می توانند وارد بدن شوند. بسیاری از کاربامات‌ها، به عنوان سم‌های اعصاب و کاهش دهنده مقدار آنزیم کلین استراز عمل می‌کنند. از این گروه از کارباریل با نام تجاری سوین، پروپوکسور با نام تجاری بایگون، ایزولان، پیرولان، پیرتروم، آلدی کارب و منومتیل کاربوفوران نام می بریم. کارباماتها معمولا، به آهستگی اثر می‌کنند، اما شماری از آنها، مانند کارباریل و پروپوکسور و ترکیبات پیرتروم، بر روی حشرات اثر سریع دارند.

کارباریل در برنامه‌های بهداشت عمومی، دامپزشکی و کشاورزی برای مبارزه با آفات گوناگون به طور گسترده به کار رفته است. می‌توان آن را به صورت محلول سمپاشی، برای مبارزه با بالغ پشه‌ها به کار برد و از آنجا که سمیت آن برای پستانداران ناچیز است، از گرد این حشره‌کش برای مبارزه با کک و شپش حیوانات نیز استفاده می‌شود. همچنین، می‌توان آن را به صورت لوسیون برای مبارزه با شپش سر استعمال کرد.

پروپوکسور، به صورت حشره‌کش ابقایی، برای سمپاشی خانه‌ها و کشتن پشه‌های بالغ، مگس خانگی، کنه‌ها و... به کار برده شده است. همچنین، به عنوان یک سم گوارشی، به صورت طعمه، برای مبارزه با سوسک و سرانجام، به صورت گرد در پودر پاشی بر روی دام‌ها برای از میان بردن انگل‌های خارجی آنها به کار برده می‌شود.

به طور کلی، کاربامات‌ها از ترکیبات آلی فسفره، سمیتی کمتر دارند (گرجه علایم مسمومیت مزمن آنها، اصولا با یکدیگر همانند است). کاربامات‌ها، نیز بازدارنده آنزیم کلین استراز هستند، اما این واکنش‌ها به آسانی برگشت پذیر می‌باشد و پس از چندی از میان می‌رود. در مسمومیت با کاربامات‌ها نیز استیل کلین در بدن انباشته می‌شود و کارهای عصب پاراسمپاتیک، سرعت و افزایش می‌یابد. اثرات مسمومیت، از چند دقیقه تا چند ساعت به درازا انجامیده و گاهی، بیمار خود به خود بهبود می‌یابد. مسمومیت ممکن است از راه خوراکی، استنشاقی و یا پوستی روی دهد. مسمومیت منجر به مرگ با کاربامات‌ها بسیار کم روی داده است و بیشتر، در اثر تجدید فعالیت آنزیمی، عوارض از میان رفته است.

مرجع تخصصی آب و فاضلاب

توضیح عمومی

دستیابی به محل های کاری ایمن و بهداشتی مسئولیت تشکیلات ، مدیر آزمایشگاه ، پرسنل سرپرستی و در نهایت خود پرسنل آزمایشگاه می باشد . هر کارمند آزمایشگاه بایستی از هر تلاشی برای حفاظت خود و همکارانش دریغ ننماید . مدیر آزمایشگاه بایستی بداند که حوادث علت دارند و بنابراین بوسیله یک برنامه ایمنی خوب قابل پیشگیری هستند .

یک مشکلی که مدیر آزمایشگاه با آن روبرو میشود ، تعارض آشکار میان نیازمندیهای ایمنی و دقت و کارایی بیشتر در انجام فعالیتها می باشد . به عنوان مثال لغو (ممنوع کردن ) مکش پیپت با دهان می تواند بیشتر نادرست باشد تعارض بیشتر زمانی است که موادی که معمولا مورد استفاده در رویه کاری قرار می گیرند خطرناک نباشند . کار با پیپت یا استفاده از هودها ، دستکشها یا ماسکهای صورت ، مدیر آزمایشگاه را با مقاومت بسیاری از کارمندان قرار می دهد . عموما مدیر بایستی ابتکار خود را در شروع روشهای ایمنی ترجیحا با قبول کارهای غیر عملی فرض شده ، به کار گیرد .

سازماندهی برای ایمنی

اگرچه مسئولیت تعیین و اجرای برنامه ایمنی آزمایشگاه نهایت با مدیر آزمایشگاه است ، استثنا در آزمایشگاههای کوچک ، مطلوب است تا مسئولیت اعضا کارمند به عنوان نماینده به افسر ایمنی واگذار شود . افسر ایمنی بایستی بخشی از تیم مدیریتی برای بهینه سازی آموزش ایمنی ، بازرسی ها ، تلقین فکری به کارکنان جدید و فراگیری بروز اطلاعات ایمنی باشد . در تاسیسات بزرگ افسر ایمنی ممکنه به صورت پاره وقت یا تمام وقت باشد . افسر ایمنی بایستی ببینید که تجهیزات حفاظت فردی پرسنل در دسترس باشد و مناسب استفاده شود . افسر بایستی بازرسیهای دوره ای تجهیزات اضطراری از قبیل اطفا کننده های حریق ، سیستمهای هشدار و علادم ایمنی را انجام دهد . بازرسی دوره ای آزمایشگاه برای خطراتی که تحت پوشش قرار نگرفته اند مشاهده کند که پرسنل قوانین ایمنی را رعایت می کنند . و تذکرات را به افراد برای آگاهی از فعالیتهای ایمن بدهد .

ایمنی پرتو ها بخش ویژه ای از کل برنامه ایمنی است . یک فرد فنی لایق بایستی به عنوان افسر ایمنی پرتو در نظر گرفته شود . RSO از منابع رادیواکتیو اطمینان حاصل کند و تجهیزات پرتو بطور ایمن بر طبق قوانین فدرال استفاده شود. یک کمیته ایمنی بایستی تعیین شود و بایستی حمایت مدیر آزمایشگاه را داشته باشد . پیشنهادات کمیته بایستی جدی تلقی گشته و بدون معطلی اجرا گردد . کمیته های ایمنی شامل افرادی است با تخصصهای گوناگون که در تصمیم سازی مرتبط با فعالیتهای ایمنی کمک می کنند .

مرجع تخصصی آب و فاضلاب

میکروبیولوژی خاک

خاک یکی از مخازن عمده میکروارگانیسمها محسوب می‌شود. فراوانترین میکروارگانیسمها در خاک، باکتریها هستند. خاک باغچه در هر گرم محتوی میلیونها باکتری است. در جاهای عمیق تعداد آنها کاهش می‌یابد. قارچها به تعداد کمتر از باکتریها در خاک یافت می‌شوند. شاید مهم‌ترین نقش میکروارگانیسمهای خاک، شرکت آنها در چرخه‌های بیو- ژئوشیمیایی است که به گردش برخی عناصر شیمیایی در طبیعت کمک کرده و آنها را قابل مصرف می‌سازد. میکروبیولوژیستها در این زمینه تحقیقات زیادی انجام داده‌اند. خاک دارای باکتری های تثبیت کنندهً ازت می باشد که از جمله میتوان به ازتوباکتر و نیتروزموناس اشاره کرد. خاک همچنین حاوی میکروبهای بیماریزا است که عامل بیماری کزاز یعنی کلستریدیوم تتانی یکی از آنهاست.

مرجع تخصصی آب و فاضلاب

فلور میکروبی بدن:

باکتری ها و میکروارگانیسم های فلور پوست:دیفتروئیدهای هوازی وبی هوازی،استافهای هوازی وغیر هوازی همولیتیک مخصوصاّ اپیدرمیدیس و استاف های طلایی و پپتو استرپتوکوکها ،باسیلهای کلی فرم گرم منفی و اسینتوباکترها جزء مهمترین ارگانیسم های موجود در فلور طبیعی پوست هستند. همچنین قارچ ها ومخمرها اغلب درچین های پوستی و مایکوباکتریوم های اسید فست در مناطق (غیر بیماریزا)غنی از ترشحات چربی گوش خارجی و نواحی تناسلی می توان یافت.

مرجع تخصصی آب و فاضلاب

فاضلاب
دید کلی
آب ، شرط وجود حیات می‌باشد و اکثر قریب به اتفاق واکنشهای شیمیایی در محیط آبی صورت می‌گیرد. آب به علت پاره ای خواص ویژه اساسی نقش تنظیم کننده‌ ای در طبیعت داشته و آن را در برابر تغییرات ناگهانی دما حفظ می‌کند. آب بعد از مصارف گوناگون (خانگی ، کشاورزی و صنعتی و …) تبدیل به پساب می‌شود. برای جلوگیری از آلودگی آب و محیط زیست توسط این پسابها باید راهکارهایی برای تصفیه و استفاده مجدد از آنها اتخاذ کرد.
طبقه بندی آبهای آلوده
آبهای آلوده‌ای که پس از تصفیه دوباره می‌توان استفاده کرد:

1. آبهای آلوده‌ای که در کارخانجات و مراکز صنعتی تولید شده ، به‌شدت سمی هستند و نمی‌توان برای مصارف خانگی استفاده کرد و برای برگشت دوباره به محیط زیست باید به‌صورت دقیق تصفیه شوند.

2. آبهایی که مصارف خاصی داشته ، قابل استفاده مجدد نمی‌باشند. مانند آبهای صنایع -نوشابه سازی

مرجع تخصصی آب و فاضلاب

مقدمه
فاضلاب و پس آبهای مراکز صنعتی ، کشاورزی و همینطور محلهای مسکونی از آلوده کننده‌های عمده آبهای زیرزمینی و آبهای سطحی بویژه آبهای رودخانه‌ها ، دریاها و دریاچه‌ها هستند. با این فاضلابها و همینطور عوامل مؤثر در آلودگی فاضلاب و پس آبها آشنا می‌شویم.


پتانسیل و ظرفیت اکسیداسیون ، معیاری برای تعیین آلودگی فاضلابها
پتانسیل و ظرفیت اکسیداسیون آبها ، یکی از معیارهای مهم آلودگی آنهاست. بطوری که می‌دانیم اکسیژن محلول در آب ، عامل اساسی زندگی و رشد حیوانات و گیاهان است. زندگی این موجودات بستگی به حداقل اکسیژن محلول در آب دارد. ماهی بیش از سایر جانداران و بی مهره‌گان در درجه دوم و باکتریها کمتر از تمام موجودات آبزی به اکسیژن محلول در آب نیاز دارند. در یک آب معمولی که ماهی در آن پرورش می‌یابد، غلظت اکسیژن محلول نباید کمتر از 5 میلیگرم در لیتر باشد و این مقدار در آبهای سرد به 6 میلیگرم در لیتر افزایش می‌یابد.

در صورتی که مقدار اکسیژن محلول در آب کمتر از حداقل مجاز برای زندگی جانداران آبزی باشد، آن آب ، آلوده تلقی می‌گردد. وجود مواد آلی در آب ، موجب مصرف و تقلیل مقدار اکسیژن محلول می‌گردد. غالب ترکیبات آلی موجود در آب دارای کربن هستند و فعل و انفعال مهمی که در محیط آبی به کمک باکتریهای خاصی انجام می‌پذیرد به ترتیب زیر است:



در این واکنش به ازاء 12 گرم کربن ، 32 گرم اکسیژن مصرف می‌شود. اگر فرض کنیم که مقداری روغن که حاوی 12 گرم کربن بوده ، در آب ریخته شود، با در نظر گرفتن حداکثر مقدار اکسیژن محلول در آب در شرایط معمولی (میلیگرم در لیتر) این مقدار روغن آبی در حدود 3555 لیتر را فاقد اکسیژن نموده و به معنی دیگر کاملا آلوده می‌نماید.

 
میزان مواد آلی در فاضلابها
بطوری که قابل پیش بینی است فاضلابها و پس آبها حاوی مقدار بسیار زیادی مواد آلی است. تقریبا آثار کلیه مواد مصرف در زندگی اجتماعی و همینطور صنایع ، در فاضلابها وجود دارد. تخلیه فاضلابها و پس آبها در آبهای معمولی آنها را به سرعت آلوده می‌کند و این در واقع زاییده وجود مقادیر بسیار زیاد مواد آلی در فاضلابها و پس آبها.
اکسیژن مورد نیاز جهت اکسیداسیون یک فاضلاب
اکسیژن مورد نیاز جهت اکسیداسیون یک فاضلاب ، پس آب و یا آب آلوده معیار مناسبی برای آگاهی از حدود مقدار مواد آلوده کننده موجود در آنهاست. دو روش تعیین میزان آلودگی که بر اساس یاده شده در بالا متکی هستند، تحت عناوین COD و BOD شناخته شده‌اند.

مرجع تخصصی آب و فاضلاب

جنس کلبسیلا:

 

این باکتری ها مانند همه اعضای خانواده انتروباکتریاسه گرم منفی و هوازی و بی هوازی اختیاری اند.اغلب انتروباکتریاسه ها از مسیر مختلط اسیدی در محیط بی هوازی تخمیر را انجام می دهند امااعضای جنس کلبسیلا این کار را از مسیر تخمیر بوتاندیول انجام می دهند وچرخه هوازی تولید انرژی را مانند سایر انتروباکتریاسه ها از مسیر چرخه کربس پیش می برند.

  این ارگانیسم ها غیر متحرک،دارای کپسول،که کپسول در کلبسیلا بزرگ و منظم است به همین دلیل کلونی آنها بزرگ وبسیار موکوییدی وباطولانی شدن زمان کشت تمایل به یکی شدن دارند که می تواند یکی از راههای شناسایی  آنها نسبت به سایر انترو باکتریاسه ها باشد..سه آنتی ژن مهم درانتروباکتریاسه ها وجود دارد که شامل آنتی ژن O یا آنتی ژن سو ماتیک یا لیپو پلی ساکاریدی،آنتی ژن H یا آنتی ژن تاژکی،آنتی ژن K  یا آنتی ژن کپسولی که از میان آنها در جنس کلبسیلا دو آنتی ژن O,K  وجود دارد که از میان آنها آنتی ژن K مهمترین ابزار

 تعیین سرو تیپ گونه های کلبسیلا است.

مرجع تخصصی آب و فاضلاب