سعی بر آن است که مطالب مرجع تخصصی آب و فاضلاب شامل مسایل ، مقالات و اخبار عمران آب و فاضلاب,آب و فاضلاب و به صورت تخصصی فرآیند های تصفیه آب و فاضلاب،مهندسی آب و فاضلاب و صنعت آب و فاضلاب باشد.
دانشنامه آنلاین آب و فاضلاب
رشته های مرتبط:مهندسی عمران آب و فاضلاب،مهندسی تکنولوژی آب و فاضلاب،مهندسی آب و فاضلاب،محیط زیست،مهندسی بهداشت محیط،مهندسی آب،مهندسی شیمی و...
امیرحسین ستوده بیدختی
شور شدن خاک در اثر آبیاری
۱۳۹۰/۰۴/۰۹
17:15
|
منظور از شور شدن اراضی این است که خاک از حالت غیر شور یا معمولی به یک
خاک شور یا سدیمی تبدیل گردد. این امر به دلیل افزایش غلظت نمک در محلول
خاک است. همزمان با این فرآیند، ESP خاک نیز ممکن است افزایش یافته و خاک
سدیمی یا شور-سدیمی گردد.
البته سدیمی شدن خاک به تنهایی صورت نمی گیرد بلکه شور شدن را نیز به همراه خود خواهد داشت. به عبارت دیگر خاک در ابتدا شور می شود ولی بسته به اینکه ترکیب نمک های محلول خاک چگونه باشد به نوع شور معمولی یا سدیمی طبقه بندی می گردد که هر دو نوع آن را می توان با زهکشی کنترل کرد.
کلیه ی آب هایی که در آبیاری مورد استفاده قرار می گیرند کم و بیش دارای مقداری نمک هستند. این آبها یا از منابع زیرزمینی تأمین می شود و یا رواناب حاصله از نزولات جوی هستند که در رودخانه ها و نهرها به جریان افتاده و در مسیر خود با زمین تماس پیدا نموده و مقداری از نمک های آن را در خود حل می نمایند. شوری آب در مورد آب های زیرزمینی از اهمیت زیادتری برخوردار است. به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک مقدار آبی که سالانه وارد منابع زیرزمینی شده و باعث تغذیه ی آنها می گردد، در مقایسه با مناطق مرطوب بسیار کم بوده و لذل غلظت نمک در آبهای این مناطق زیاد است. در رودخانه ها نیز شوری آب در فصل تابستان و کم آبی به مراتب بیشتر از فصل های سیلاب است. در هر نوبت آبیاری مقداری نمک همراه با آب وارد خاک می شود. در روزهای بعد از آبیاری، رطوبت خاک جذب ریشه ها شده و از طریق تبخیر-تعرق از زمین خارج می گردد. حال آنکه شوری خود را در منطقه ی ریشه ها به جای می گذارد.
البته سدیمی شدن خاک به تنهایی صورت نمی گیرد بلکه شور شدن را نیز به همراه خود خواهد داشت. به عبارت دیگر خاک در ابتدا شور می شود ولی بسته به اینکه ترکیب نمک های محلول خاک چگونه باشد به نوع شور معمولی یا سدیمی طبقه بندی می گردد که هر دو نوع آن را می توان با زهکشی کنترل کرد.
کلیه ی آب هایی که در آبیاری مورد استفاده قرار می گیرند کم و بیش دارای مقداری نمک هستند. این آبها یا از منابع زیرزمینی تأمین می شود و یا رواناب حاصله از نزولات جوی هستند که در رودخانه ها و نهرها به جریان افتاده و در مسیر خود با زمین تماس پیدا نموده و مقداری از نمک های آن را در خود حل می نمایند. شوری آب در مورد آب های زیرزمینی از اهمیت زیادتری برخوردار است. به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک مقدار آبی که سالانه وارد منابع زیرزمینی شده و باعث تغذیه ی آنها می گردد، در مقایسه با مناطق مرطوب بسیار کم بوده و لذل غلظت نمک در آبهای این مناطق زیاد است. در رودخانه ها نیز شوری آب در فصل تابستان و کم آبی به مراتب بیشتر از فصل های سیلاب است. در هر نوبت آبیاری مقداری نمک همراه با آب وارد خاک می شود. در روزهای بعد از آبیاری، رطوبت خاک جذب ریشه ها شده و از طریق تبخیر-تعرق از زمین خارج می گردد. حال آنکه شوری خود را در منطقه ی ریشه ها به جای می گذارد.
سیستم آبیاری تراوا
۱۳۹۰/۰۴/۰۹
17:14
|
در میان شیوه های آبیاری، آبیاری تراوا به لحاظ فناوری
ساخت و همچنین امکانات و خدماتی که در اختیار می گذارد، جدیدترین و به
لحاظ شباهت به کاربرد کوزه ی سفالی در آبیاری، یکی از دیرینه ترین روش های
آبیاری محسوب می شود.
تراوا یعنی تراوش کننده و سیستم آبیاری زیرزمینی تراوا، سیستمی است که با استفاده از لوله های متخلخل اسفنجی (porous pipe) ، آب، کود، سم و اکسیژن را در یک فضای رطوبتی، مستقیما در اختیار ریشه قرار می دهد و اجازه نمی دهد حتی یک قطره آب هدر رود.
سیستم تراوا در واقع همان سیستم قطره ای تکامل یافته است که در آن بسیاری از مشکلات، نظیر تبخیر، گرفتگی منافذ، آسیب پذیری، تجمع ریشه و دست و پاگیری و ... حل شده است و تنها فرق این سیستم با قطره ای این است که آبیاری به صورت نشتی و زیرزمینی انجام می شود و همین تغییر به ظاهر کوچک، مزایای نسبی بیشماری را به دنبال خواهد داشت که می تواند امید بخش تحول اساسی در این زمینه باشد.
تاریخچه تراوا در ایران و جهان
در ایران: از قرنها قبل در مناطق کم آب ایران استفاده از کوزه های سفالی که در پای درختان دفن می شده اند، مرسوم بوده است. نحوه استفاده از این کوزه ها بدین صورت بوده است که در پای هر درخت کوزه ای را دفن می کردند و دهانه کوزه را از خاک بیرون می گذاشتند. سپس این کوزه را توسط مشک پر از آب کرده تا به مرور زمان، آب داخل کوزه، از جداره سفالی، تراوش و به خاک نفوذ کند.
در جهان: از حدود 40 سال پیش به این طرف، تکنولوژی تراوا و استفاده از لوله های متخلخل یا تراوش کننده در آمریکا شروع گردید و به دنبال آن فرانسه، انگلیس، استرالیا و اکنون ایران پنجمین کشوری است که به این تکنولوژی دست یافته است. موسسه CNR فرانسه که یکی از بزرگترین انستیتو های تحقیقاتی جهان می باشد علاوه بر آزمایشات فراوان و بسیار متنوع بر روی میلیونها متر لوله متخلخل در لابراتوار های مجهز، از قبیل دبی، تحمل فشار، مقاومت کششی، مقاومت تا خورندگی ، کنترل زبری، کنترل قطر داخلی و خارجی، کنترل وزن در هر متر لوله، افت فشار، رسوب زدایی توسط اسید نیتریک، آب ژاول و .... ،تزریق انواع کودها و سم های محلول، انواع علف کش ها و ... در شرایط آب و هوایی مختلف و مناطق و خاکهای گوناگون انجام داده که در نهایت منجر به تاییدیه رسمی و ثبت بین المللی تکنولوژی تراوا گردیده است.
معرفی
لوله های تراوا سوراخ دار نیستند بلکه اسفنجی هستند، به عبارت دیگر در سیستم تراوا، جریان آب وجود ندارد بلکه یک فضای رطوبتی ملایم و نسبتا یکنواخت (پیاز رطوبتی) در اطراف لوله ایجاد می شود. تکنولوژی تراوا به گونه ای است که با فشار خیلی کم (0.2-0.8 bar) ، آب از دیواره لوله تراوا، تراوش می کند و پس از ایجاد یک فضای رطوبتی با اطراف خود به تعادل می رسد.یعنی به میزانی که ریشه آب را می مکد، لوله هم تراوش می کند و در سیستم هیچ گونه تبخیری نخواهیم داشت.
با اوج گرفتن نگرانی کاهش منابع آب از یک طرف و رشد روز افزون جمعیت و نیاز بیشتر به مواد غذایی و محصولات کشاورزی از طرف دیگر، بهینه سازی و مصرف آب کشاورزی به خصوص در کشوری مانند ایران که جزو مناطق خشک دنیا به حساب می آید، از اهمیت خاصی برخوردار است.
تراوا یعنی تراوش کننده و سیستم آبیاری زیرزمینی تراوا، سیستمی است که با استفاده از لوله های متخلخل اسفنجی (porous pipe) ، آب، کود، سم و اکسیژن را در یک فضای رطوبتی، مستقیما در اختیار ریشه قرار می دهد و اجازه نمی دهد حتی یک قطره آب هدر رود.
سیستم تراوا در واقع همان سیستم قطره ای تکامل یافته است که در آن بسیاری از مشکلات، نظیر تبخیر، گرفتگی منافذ، آسیب پذیری، تجمع ریشه و دست و پاگیری و ... حل شده است و تنها فرق این سیستم با قطره ای این است که آبیاری به صورت نشتی و زیرزمینی انجام می شود و همین تغییر به ظاهر کوچک، مزایای نسبی بیشماری را به دنبال خواهد داشت که می تواند امید بخش تحول اساسی در این زمینه باشد.
تاریخچه تراوا در ایران و جهان
در ایران: از قرنها قبل در مناطق کم آب ایران استفاده از کوزه های سفالی که در پای درختان دفن می شده اند، مرسوم بوده است. نحوه استفاده از این کوزه ها بدین صورت بوده است که در پای هر درخت کوزه ای را دفن می کردند و دهانه کوزه را از خاک بیرون می گذاشتند. سپس این کوزه را توسط مشک پر از آب کرده تا به مرور زمان، آب داخل کوزه، از جداره سفالی، تراوش و به خاک نفوذ کند.
در جهان: از حدود 40 سال پیش به این طرف، تکنولوژی تراوا و استفاده از لوله های متخلخل یا تراوش کننده در آمریکا شروع گردید و به دنبال آن فرانسه، انگلیس، استرالیا و اکنون ایران پنجمین کشوری است که به این تکنولوژی دست یافته است. موسسه CNR فرانسه که یکی از بزرگترین انستیتو های تحقیقاتی جهان می باشد علاوه بر آزمایشات فراوان و بسیار متنوع بر روی میلیونها متر لوله متخلخل در لابراتوار های مجهز، از قبیل دبی، تحمل فشار، مقاومت کششی، مقاومت تا خورندگی ، کنترل زبری، کنترل قطر داخلی و خارجی، کنترل وزن در هر متر لوله، افت فشار، رسوب زدایی توسط اسید نیتریک، آب ژاول و .... ،تزریق انواع کودها و سم های محلول، انواع علف کش ها و ... در شرایط آب و هوایی مختلف و مناطق و خاکهای گوناگون انجام داده که در نهایت منجر به تاییدیه رسمی و ثبت بین المللی تکنولوژی تراوا گردیده است.
معرفی
لوله های تراوا سوراخ دار نیستند بلکه اسفنجی هستند، به عبارت دیگر در سیستم تراوا، جریان آب وجود ندارد بلکه یک فضای رطوبتی ملایم و نسبتا یکنواخت (پیاز رطوبتی) در اطراف لوله ایجاد می شود. تکنولوژی تراوا به گونه ای است که با فشار خیلی کم (0.2-0.8 bar) ، آب از دیواره لوله تراوا، تراوش می کند و پس از ایجاد یک فضای رطوبتی با اطراف خود به تعادل می رسد.یعنی به میزانی که ریشه آب را می مکد، لوله هم تراوش می کند و در سیستم هیچ گونه تبخیری نخواهیم داشت.
اثرات تنش آب بر رشد گیاه
۱۳۹۰/۰۴/۰۹
17:13
|
تنش آب یا کمبود آب به شرایطی اطلاق می گردد که در آن سلول ها و بافت ها
در وضعیتی قرار گرفته اند که آماس یا تورژسانس آنها کامل نیست. تنش آب بر
هر یک از جنبه های رشد مؤثر بوده و موجب تغییرات آناتومی، مرفولوژی،
فیزیولوژی و بیوشیمیائی می گردد.
برخی از این اثرات مربوط به کاهش آماس، بعضی مربوط به کاهش پتانسیل آب و شاید برخی از آنها مربوط به کاهش پتانسیل اسمتیک در گیاه باشد. واضح است که تنش طولانی آب موجب کاهش اندازه ی گیاه می شود. گرچه کاهش آماس سلول مهمترین عامل کوچک ماندن اندازه ی گیاه است. ولی تنش آب تقریبا بر هر فرآیندی از گیاه مؤثر بوده و علاوه بر آماس عوامل دیگری نیز دخالت دارند. فشار آماس در سلول های در حال رشد کم است، ولی برای اتساع سلول ها به حداقلی از فشار اماسی نیاز می باشد. آماس از نظر باز و بسته شدن روزنه ها، رشد برگ ها، گلها و حرکات مختلف اندامک های گیاه نیز حائز اهمیت است. از طرف دیگر فرآیندهای آنزیمی نیز محتملا بطور مستقیم با پتانسیل آب کنترل می شوند. گاهی اوقات این سوال پیش می آید که آیا کاهش پتانسیل آب می تواند ساختمان پروتئین ها را به حدی تغییر دهد که بر عمل آنزیم ها مؤثر واقع گردد. به هر حال کمبود آب به مقدار چند بار موجب تغییر متابولیسم کربوهیدرات ها و ازت شده و روشن ترین دلیل آن این است که تغییر ساختمان پروتئین ها در اثر کاهش پتانسیل آب بر فعالیت آنزیم ها مؤثر واقع می گردد. اثر احتمالی دیگر مختل نمودن ساختمان ظریف سلول و منحرف نمودن مواد غذائی از مسیر متابولیکی طبیعی خود می باشد.
برخی از این اثرات مربوط به کاهش آماس، بعضی مربوط به کاهش پتانسیل آب و شاید برخی از آنها مربوط به کاهش پتانسیل اسمتیک در گیاه باشد. واضح است که تنش طولانی آب موجب کاهش اندازه ی گیاه می شود. گرچه کاهش آماس سلول مهمترین عامل کوچک ماندن اندازه ی گیاه است. ولی تنش آب تقریبا بر هر فرآیندی از گیاه مؤثر بوده و علاوه بر آماس عوامل دیگری نیز دخالت دارند. فشار آماس در سلول های در حال رشد کم است، ولی برای اتساع سلول ها به حداقلی از فشار اماسی نیاز می باشد. آماس از نظر باز و بسته شدن روزنه ها، رشد برگ ها، گلها و حرکات مختلف اندامک های گیاه نیز حائز اهمیت است. از طرف دیگر فرآیندهای آنزیمی نیز محتملا بطور مستقیم با پتانسیل آب کنترل می شوند. گاهی اوقات این سوال پیش می آید که آیا کاهش پتانسیل آب می تواند ساختمان پروتئین ها را به حدی تغییر دهد که بر عمل آنزیم ها مؤثر واقع گردد. به هر حال کمبود آب به مقدار چند بار موجب تغییر متابولیسم کربوهیدرات ها و ازت شده و روشن ترین دلیل آن این است که تغییر ساختمان پروتئین ها در اثر کاهش پتانسیل آب بر فعالیت آنزیم ها مؤثر واقع می گردد. اثر احتمالی دیگر مختل نمودن ساختمان ظریف سلول و منحرف نمودن مواد غذائی از مسیر متابولیکی طبیعی خود می باشد.
خواص عمومی آب دریا
۱۳۹۰/۰۴/۰۶
1:43
|
خواص عمومی آب دریا
آب تنها جسم طبیعی است که در شرایط معمولی به سه شکل جامد ، مایع و بخار پیدا میشود، فراوانترین نوع آن به شکل مایع میباشد که ویژگیهای شایان توجهی دارد. گرم شدن و سرد شدن آن خیلی تدریجی صورت میگیرد و از این رو نقش اقیانوسها و دریاها در تعدیل و تنظیم حرارت سطح زمین فوقالعاده مهم است. نقطه انجماد آب دریاها تابع درجه شوری است، به این سبب نقطه انجماد آب دریا از از نقطه انجماد آب خالص پایینتر است. در نتیجه ، آب دریا به هنگام یخ بستن به قدری سنگین میشود که به اعماق فرو میرود. این پدیده در پیدایش جریانهای اقیانوسی نقش مهمی دارد. قابلیت فشرده شدن (تراکم) آب زیاد نیست، ولی اگر این قابلیت را نداشت، سطح اقیانوسها حدود سی متر بالاتر از حد فعلی بود.
نمکهای محلول در آب دریا آب دریا به قدری شور است که قابل خوردن و زراعت نیست. علت این شوری ، وجود نمکهای مختلف به خصوص نمک طعام میباشد. اقیانوس شاید تنها جایی باشد که بتوان تمام عناصر را در آنجا یکجا پیدا کرد. از عناصر ساده بیش از شصت نوع آن در آب اقیانوس شناخته شده و احتمال وجود بقیه چندان بعید به نظر نمیرسد. مقدار بعضی از عناصر در آب دریا ، به قدری ناچیز است که بطور مستقیم تشخیص داده نمیشود، ولی وجود آنها در اندام جانوران دریا ثابت شده است. وزن کل املاح موجود در آب اقیانوسها را حدود تن برآورد کردهاند. این املاح میتواند تمام سطح کره زمین را به ضخامت ۴۵ متر بپوشاند و اگر فقط روی قارهها قرار گیرد، ضخامت آن به ۱۵۳ متر خواهد رسید. کلرور سدیم به تنهایی ۷۷ درصد املاح آب اقیانوس را تشکیل میدهد. بنابراین اقیانوسها را میتوان مخازن عظیم نمک به حساب آورد. مهمترین ویژگی آب اقیانوس داشتن ترکیب ثابت است. یعنی با وجود اینکه درجه شوری برحسب زمان و مکان تغییر میکند، مقدار نسبی عناصر اصلی تقریبا ثابت میماند. املاح و عناصر دیگری در آب اقیانوس وجود دارد که مقدار نسبی آنها در آب ثابت نیست. مهمترین آنها فسفاتها ، نیتراتها ، نیتریتها ، سیلیکاتها ، مس ، آهن، روی و منگنز است. این املاح را که به مصرف تغذیه پلانکتونها میرسد، املاح تغذیهای میگویند.
● درجه شوری آب اقیانوسها
منظور از درجه شوری ، وزن تمام نمکهای موجود در یک لیتر آب اقیانوس در هر نقطه میباشد. برای تعیین درجه شوری ، روشهای غیرمستقیم مختلفی وجود دارد. با استفاده از جدول مخصوص میتوان از وزن مخصوص آب دریا و یا از مقدار کلر استفاده کرد. قابلیت هدایت الکتریکی آب و میزان شکست نور در آن با میزان درجه شوری نسبت مستقیم دارد. از این دو ویژگی نیز می توان برای محاسبه درجه شوری آب دریا استفاده کرد.
● گازهای محلول در آب دریا
در آب دریا گازهای مختلفی به صورت محلول وجود دارد که مهمترین آنها اکسیژن است. حیوانات دریا برای تنفس از اکسیژن محلول در آب استفاده میکنند. به جز اعماق چند دریا وجود جانوران در تمام نقاط مشاهده شده، لذا اکسیژن نیز در تمام قسمتهای دنیای اقیانوس وجود دارد، ولی مقدار آن در همه جا به یک اندازه نیست. آب اکسیژن را از هوا دریافت میکند. در قسمت سطحی به علت اختلاط با هوای مجاور میزان اکسیژن همیشه زیاد است. عللاوه بر آن ، اکسیژنی که گیاهان دریا ضمن فتوسنتز دفع میکنند، در آب حل میشود. گیاهان در آبهای کمعمق تا جایی که نور خورشید نفوذ دارد، زندگی میکنند و امواج حداکثر تا عمق دویست متری میتوانند آب را به هم بزنند. بنابراین اکسیژن اعماق زیاد از طریق دیگر تامین میشود. روش معلوم برای اعماق متوسط ، جریانهای عمقی است که آب اشباع شده از اکسیژن را به آنجا میرساند. علاوه بر اکسیژن ، گازهای دیگری از قبیل ازت ، گاز کربنیک و آرگون نیز در آب دریاها وجود دارد. بعضی از دریاها از یک عمق معین به پایین فاقد اکسیژن هستند. مثلا در دریای سیاه از عمق ۱۸۰ _ ۲۰۰ متر به پایین تنها گاز ازت و هیدروژن سولفوره در آب وجود دارد.
آب تنها جسم طبیعی است که در شرایط معمولی به سه شکل جامد ، مایع و بخار پیدا میشود، فراوانترین نوع آن به شکل مایع میباشد که ویژگیهای شایان توجهی دارد. گرم شدن و سرد شدن آن خیلی تدریجی صورت میگیرد و از این رو نقش اقیانوسها و دریاها در تعدیل و تنظیم حرارت سطح زمین فوقالعاده مهم است. نقطه انجماد آب دریاها تابع درجه شوری است، به این سبب نقطه انجماد آب دریا از از نقطه انجماد آب خالص پایینتر است. در نتیجه ، آب دریا به هنگام یخ بستن به قدری سنگین میشود که به اعماق فرو میرود. این پدیده در پیدایش جریانهای اقیانوسی نقش مهمی دارد. قابلیت فشرده شدن (تراکم) آب زیاد نیست، ولی اگر این قابلیت را نداشت، سطح اقیانوسها حدود سی متر بالاتر از حد فعلی بود.
نمکهای محلول در آب دریا آب دریا به قدری شور است که قابل خوردن و زراعت نیست. علت این شوری ، وجود نمکهای مختلف به خصوص نمک طعام میباشد. اقیانوس شاید تنها جایی باشد که بتوان تمام عناصر را در آنجا یکجا پیدا کرد. از عناصر ساده بیش از شصت نوع آن در آب اقیانوس شناخته شده و احتمال وجود بقیه چندان بعید به نظر نمیرسد. مقدار بعضی از عناصر در آب دریا ، به قدری ناچیز است که بطور مستقیم تشخیص داده نمیشود، ولی وجود آنها در اندام جانوران دریا ثابت شده است. وزن کل املاح موجود در آب اقیانوسها را حدود تن برآورد کردهاند. این املاح میتواند تمام سطح کره زمین را به ضخامت ۴۵ متر بپوشاند و اگر فقط روی قارهها قرار گیرد، ضخامت آن به ۱۵۳ متر خواهد رسید. کلرور سدیم به تنهایی ۷۷ درصد املاح آب اقیانوس را تشکیل میدهد. بنابراین اقیانوسها را میتوان مخازن عظیم نمک به حساب آورد. مهمترین ویژگی آب اقیانوس داشتن ترکیب ثابت است. یعنی با وجود اینکه درجه شوری برحسب زمان و مکان تغییر میکند، مقدار نسبی عناصر اصلی تقریبا ثابت میماند. املاح و عناصر دیگری در آب اقیانوس وجود دارد که مقدار نسبی آنها در آب ثابت نیست. مهمترین آنها فسفاتها ، نیتراتها ، نیتریتها ، سیلیکاتها ، مس ، آهن، روی و منگنز است. این املاح را که به مصرف تغذیه پلانکتونها میرسد، املاح تغذیهای میگویند.
● درجه شوری آب اقیانوسها
منظور از درجه شوری ، وزن تمام نمکهای موجود در یک لیتر آب اقیانوس در هر نقطه میباشد. برای تعیین درجه شوری ، روشهای غیرمستقیم مختلفی وجود دارد. با استفاده از جدول مخصوص میتوان از وزن مخصوص آب دریا و یا از مقدار کلر استفاده کرد. قابلیت هدایت الکتریکی آب و میزان شکست نور در آن با میزان درجه شوری نسبت مستقیم دارد. از این دو ویژگی نیز می توان برای محاسبه درجه شوری آب دریا استفاده کرد.
● گازهای محلول در آب دریا
در آب دریا گازهای مختلفی به صورت محلول وجود دارد که مهمترین آنها اکسیژن است. حیوانات دریا برای تنفس از اکسیژن محلول در آب استفاده میکنند. به جز اعماق چند دریا وجود جانوران در تمام نقاط مشاهده شده، لذا اکسیژن نیز در تمام قسمتهای دنیای اقیانوس وجود دارد، ولی مقدار آن در همه جا به یک اندازه نیست. آب اکسیژن را از هوا دریافت میکند. در قسمت سطحی به علت اختلاط با هوای مجاور میزان اکسیژن همیشه زیاد است. عللاوه بر آن ، اکسیژنی که گیاهان دریا ضمن فتوسنتز دفع میکنند، در آب حل میشود. گیاهان در آبهای کمعمق تا جایی که نور خورشید نفوذ دارد، زندگی میکنند و امواج حداکثر تا عمق دویست متری میتوانند آب را به هم بزنند. بنابراین اکسیژن اعماق زیاد از طریق دیگر تامین میشود. روش معلوم برای اعماق متوسط ، جریانهای عمقی است که آب اشباع شده از اکسیژن را به آنجا میرساند. علاوه بر اکسیژن ، گازهای دیگری از قبیل ازت ، گاز کربنیک و آرگون نیز در آب دریاها وجود دارد. بعضی از دریاها از یک عمق معین به پایین فاقد اکسیژن هستند. مثلا در دریای سیاه از عمق ۱۸۰ _ ۲۰۰ متر به پایین تنها گاز ازت و هیدروژن سولفوره در آب وجود دارد.
خلاصه اي از آب اصطلاحات و روابط آن
۱۳۹۰/۰۴/۰۴
18:42
|
آب در زندگي بشر در مواردي، از قبيل آشاميدن، کشاورزي، دامپروري ، توليد نيرو و مصارف صنعتي و شهري کاربرد وسيعي دارد.
پيوند هيدروژني : براي متصل شدن مولکول هاي آب به يکديگر و يا به ساير سطوح، هيدروژن نقش مهم و کليدي را بازي مي کند. به اين عبارت که اتم هيدروژن با اينکه به اکسيژن يک مولکول جذب شده است در همان زمان به اکسيژن مولکول هاي مجاور نيز متصل مي شود به اين پيوند، پيوند هيدروژني مي گويند.
خواص فيزيکي آب :
نقطه انجماد: انجماد مايعات در درجه حرارت معيني شروع شده که اين درجه حرارت را نقطه انجماد مايع مي نامند. نقطه انجماد در شرايط متعارف صفر مي باشد.
نقطه جوش : به عبارتي نقطه جوش دمايي است که در آن دما، آب از حالت مايع به حالت بخار تبديل مي شود. نقطه جوش آب خالص در شرايط متعارفي 100 سانتي گراد با وجود ناخالصي ها و املاح نقطه جوش را افزايش مي دهد.
وزن مخصوص آب : وزن يک سانتي متر مکعب آب خالص را وزن مخصوص آب مي نامند که در 4 سانتي گراد معادل يک مي باشد. وزن مخصوص آب در حالت جامد (يخ) حدود 92/0 گرم بر سانتي متر مکعب و وزن مخصوص آب صفردرجه 9987/0 گرم بر سانتي متر مکعب است.
کشش سطحي
وجود پيوند هيدروژني بين مولکول هاي H2o باعث بوجود آمدن نيرويي مي شود که کشش سطحي ناميده مي شود.
خاصيت اسمزي
عبور مولکول هاي آب از طريق پرده نيمه تراوا را اسمز مي گويند.
لزوجت : عبارتست از نيروي مقاومتي که مايع در مقابل جريان يافتن از خود نشان مي دهد. آب به عنوان يک مايع داراي لزوجت بوده بدين معني که حرکت لايه هاي آب بر روي يکديگر با مقاومت همراه است. در نزديکي سطوح ذرات، لزوجت آب بسيار زياد مي باشد و اين امر سبب کندي حرکت يا حتي توقف کامل آب مي شود.
افزايش دما باعث کاهش لزوجت و فشار باعث ازدياد آن مي شود.
خواص شيميايي آب :
قابليت هدايت الکتريکي :
آب خالص قابليت هدايت الکتريکي ندارد ولي با حل املاح هدايت الکتريکي آن افزايش مي يابد در مسايل مربوط به آب و خاک با اندازه گيري هدايت الکتريکي محلول خاک و آب آبياري توسط دستگاه هدايت سنج (کنداکتيومتر) درجه شوري يا ميزان املاح را مشخص مي کنند. قابليت هدايت الکتريکي آب با افزايش دما ازدياد پيدا مي کند.
شناخت املاح محلول و غير محلول :
يکي از خواص شيميايي مهم آب خاصيت حلاليت زياد اين ماده مي باشد. اغلب موادي که در خاک هستند در آب حل مي شود. به عمل پراکنده شدن يکنواخت دو يا چند جسم در يکديگر انحلال مي گويند و در اين صورت سيستم حاصل محلول ناميده مي شود.
پيوند هيدروژني : براي متصل شدن مولکول هاي آب به يکديگر و يا به ساير سطوح، هيدروژن نقش مهم و کليدي را بازي مي کند. به اين عبارت که اتم هيدروژن با اينکه به اکسيژن يک مولکول جذب شده است در همان زمان به اکسيژن مولکول هاي مجاور نيز متصل مي شود به اين پيوند، پيوند هيدروژني مي گويند.
خواص فيزيکي آب :
نقطه انجماد: انجماد مايعات در درجه حرارت معيني شروع شده که اين درجه حرارت را نقطه انجماد مايع مي نامند. نقطه انجماد در شرايط متعارف صفر مي باشد.
نقطه جوش : به عبارتي نقطه جوش دمايي است که در آن دما، آب از حالت مايع به حالت بخار تبديل مي شود. نقطه جوش آب خالص در شرايط متعارفي 100 سانتي گراد با وجود ناخالصي ها و املاح نقطه جوش را افزايش مي دهد.
وزن مخصوص آب : وزن يک سانتي متر مکعب آب خالص را وزن مخصوص آب مي نامند که در 4 سانتي گراد معادل يک مي باشد. وزن مخصوص آب در حالت جامد (يخ) حدود 92/0 گرم بر سانتي متر مکعب و وزن مخصوص آب صفردرجه 9987/0 گرم بر سانتي متر مکعب است.
کشش سطحي
وجود پيوند هيدروژني بين مولکول هاي H2o باعث بوجود آمدن نيرويي مي شود که کشش سطحي ناميده مي شود.
خاصيت اسمزي
عبور مولکول هاي آب از طريق پرده نيمه تراوا را اسمز مي گويند.
لزوجت : عبارتست از نيروي مقاومتي که مايع در مقابل جريان يافتن از خود نشان مي دهد. آب به عنوان يک مايع داراي لزوجت بوده بدين معني که حرکت لايه هاي آب بر روي يکديگر با مقاومت همراه است. در نزديکي سطوح ذرات، لزوجت آب بسيار زياد مي باشد و اين امر سبب کندي حرکت يا حتي توقف کامل آب مي شود.
افزايش دما باعث کاهش لزوجت و فشار باعث ازدياد آن مي شود.
خواص شيميايي آب :
قابليت هدايت الکتريکي :
آب خالص قابليت هدايت الکتريکي ندارد ولي با حل املاح هدايت الکتريکي آن افزايش مي يابد در مسايل مربوط به آب و خاک با اندازه گيري هدايت الکتريکي محلول خاک و آب آبياري توسط دستگاه هدايت سنج (کنداکتيومتر) درجه شوري يا ميزان املاح را مشخص مي کنند. قابليت هدايت الکتريکي آب با افزايش دما ازدياد پيدا مي کند.
شناخت املاح محلول و غير محلول :
يکي از خواص شيميايي مهم آب خاصيت حلاليت زياد اين ماده مي باشد. اغلب موادي که در خاک هستند در آب حل مي شود. به عمل پراکنده شدن يکنواخت دو يا چند جسم در يکديگر انحلال مي گويند و در اين صورت سيستم حاصل محلول ناميده مي شود.
آبياري سطحي و زیرزمینی
۱۳۹۰/۰۴/۰۴
18:22
|
آبياري سطحي يا ثقلي يکي از روشهاي آبياري است که در آن عمل انتقال آب از
منبع آب تا پاي گياه از طريق نيروي ثقل صورت مي گيرد . اين روش با قدمتي
چند هزار ساله امروزه نيز رايج ترين روش آبياري است. آبياري سطحي بسته به
وضعيت توپوگرافي و نوع محصول با روشهاي مختلفي انجام مي شود که عبارتند از
روش نواري، روش جوي و پشته يا نشتي، روش شياري، روش کرتي يا حوضچه اي يا
غرقابي، روش جويچه هاي تراز، روش ديوارهاي تراز، روش سيلابي.
در محدوده اراضي پایاب سد صومعه علیا به استثناي محدوديت منابع آب ، عوامل توپوگرافی , شامل شیبهای غیر یکنواخت و زیاد ، جهات مختلف شیب ، وجود اراضی تپه ماهوری نیز عامل محدود کننده شدید برای روشهای آبياري سطحي هستند .
مزایا و محدودیتهایی که بر روشهای آبیاری سطحی مترتب است عبارتند از :
الف- مزاياي آبياري سطحي
- آبياري سطحي توسط زارعين كاملا شناخته شده است .
- روش آبياري سطحي در انتقال و توزيع نياز به تأسيسات پيچيده ندارد.
- نگهداري و بهره برداري از تأسيسات مربوط به آبياري سطحي آسانتر است.
- توسط سيستم آبياري سطحي ميتوان در مدت زمان نسبتاً کمي حجم قابل ملاحظه اي آب را به مزرعه تحويل داده و در سطح قطعات آبياري توزيع نمود.بعبارت ديگر در اراضي تحت آبخور شبكه هاي مدرن روش سطحي با مدولهاي بالاي آبياري تناسب بيشتري دارد.
- بدليل وجود املاح در آب آبياري با منشاء منابع سطحي ( رودخانه ها)نفوذ عمقي ناشي از آبياري سطحي باعث آبشويي اراضي و کنترل شوري خاک شده و نياز به آبشوئي سنگين در برخي از فصول را مرتفع مي سازد.
- آبياري سطحي در مناطقي که داراي خاک بسيار سنگين و ريز بافت و يکدست و عميق است , بهتر اعمال مي شود.
- با افزايش سرمايه گذاري براي تسطيح و شيب بندي زمين و مديريت صحيح در سطح مزرعه مي توان به راندمانهاي کاربرد مناسبي در سطح مزرعه دست يافت .
در محدوده اراضي پایاب سد صومعه علیا به استثناي محدوديت منابع آب ، عوامل توپوگرافی , شامل شیبهای غیر یکنواخت و زیاد ، جهات مختلف شیب ، وجود اراضی تپه ماهوری نیز عامل محدود کننده شدید برای روشهای آبياري سطحي هستند .
مزایا و محدودیتهایی که بر روشهای آبیاری سطحی مترتب است عبارتند از :
الف- مزاياي آبياري سطحي
- آبياري سطحي توسط زارعين كاملا شناخته شده است .
- روش آبياري سطحي در انتقال و توزيع نياز به تأسيسات پيچيده ندارد.
- نگهداري و بهره برداري از تأسيسات مربوط به آبياري سطحي آسانتر است.
- توسط سيستم آبياري سطحي ميتوان در مدت زمان نسبتاً کمي حجم قابل ملاحظه اي آب را به مزرعه تحويل داده و در سطح قطعات آبياري توزيع نمود.بعبارت ديگر در اراضي تحت آبخور شبكه هاي مدرن روش سطحي با مدولهاي بالاي آبياري تناسب بيشتري دارد.
- بدليل وجود املاح در آب آبياري با منشاء منابع سطحي ( رودخانه ها)نفوذ عمقي ناشي از آبياري سطحي باعث آبشويي اراضي و کنترل شوري خاک شده و نياز به آبشوئي سنگين در برخي از فصول را مرتفع مي سازد.
- آبياري سطحي در مناطقي که داراي خاک بسيار سنگين و ريز بافت و يکدست و عميق است , بهتر اعمال مي شود.
- با افزايش سرمايه گذاري براي تسطيح و شيب بندي زمين و مديريت صحيح در سطح مزرعه مي توان به راندمانهاي کاربرد مناسبي در سطح مزرعه دست يافت .
نگاهی به منابع و مصارف آبهای بطری شده
۱۳۹۰/۰۴/۰۲
20:41
|
آب علاوه بر آنکه در ترکیب اندامها و سوخت و ساز بدن، توزیع و دفع مواد
مشارکت دارد، بهعنوان آب آشامیدنی، خود یک ماده غذایی است و نقش موثری در
انتقال مواد مغذی به بدن ایفا میکند. بهطور طبیعی هر فرد با نوشیدن آب
در شبانهروز، قسمت مهمیاز احتیاجات بدن به مواد گوناگون را تامین
میکند. کمبود منابع آب آشامیدنی سالم در بسیاری از کشورها موجب افزایش
تجارت آبهای بستهبندی شده گردیده است.
علاوه بر آن، چنین به نظر میرسد که در بسیاری از موارد، ذخایر قدیمیآب آشامیدنی مانند(شبکههای خصوصی و دولتی) نتوانند کلیه شرایط و استانداردهای ایمنی میکروبیولوژیکی آب راتضمین کنند. در سالهای اخیر، تجارت بینالمللی آبهای بستهبندی شده از نظر کمیو کیفی افزایش یافته است ودرحال حاضرحمل و نقل این محصولات به وسیله کشتی، قطار،کامیون وحتی هواپیما صورت میگیرد (ترابری هوایی باتوجه به بالابودن هزینه هواپیما، بیشتردرموارد بحرانی انجام میشود). درمواردی که شبکه آبرسانی به دلایل متعدد از جمله حوادث طبیعی مانند زلزله و خشکسالی آسیب میبیند، استفاده از آبهای بستهبندی شده میتواند کمک موثری در برآوردن نیازآسیب دیدگان به آب باشد. آب آشامیدنی بستهبندی شده (بطری شده)، آب آشامیدنی است که در ظروف بستهبندی میشود و بهطور طبیعی دارای املاح و یا گاز کربنیک بوده و یا طی فرآیند بستهبندی به آن اضافه میشود و افزودن هرگونه مواد دیگر مانند شیرینکنندهها و یا طعمدهندهها به آن مجاز نیست. آب آشامیدنی بستهبندی شده یک ماده غذایی محسوب میشود.
● منابع آب بطری شده
منابع تامین آبهای بطری شده به شرح زیر است:
آب زیرزمینی: به آبهایی مانند چشمه، چاههای فوران کننده و آب چاههایی که منشأ آبخیز آن زیر زمینی است، گفته میشود. آبهای زیرزمینی ممکن است به دوگروه آبهای حفاظت شده و نشده طبقهبندی شوند.
آبهای زیرزمینی حفاظت شده بهطور مستقیم تحت تاثیر محیط وآبهای سطحی قرار نمیگیرند و از نظر میکروبیولوژیکی نیز دارای کیفیت مناسب هستند، در حالی که آبهای زیرزمینی حفاظت نشده ممکن است تحت تاثیرمحیط قرارگرفته و از نظر میکروبیولوژیکی نیز مناسب نباشند.
آب سطحی: آبهایی مانند آب نهرها، رودخانهها، دریاچهها، آبگیرها وسدها هستند که وارد طبیعت میشوند.
استخراج: استخراج آب معدنی از چشمه، دالان و چاههای حفر شده یا طبیعی باید متناسب با شرایط زمینشناسی و آبشناسی منطقه انجام گیرد، به نحوی که از دخول هرگونه مواد خارجی جلوگیری به عمل آید.
در صورت استفاده از پمپ برای جمعآوری آب معدنی، باید به گونهای عمل شود که احتمال انتقال هر نوع آلودگی ناشی از رویدادهای طبیعی و اعمال دیگر مانند سهلانگاری و یا انتقال احتمالی بیماریهای گوناگون به افراد از طریق آب به صفر برسد. فرآیندهای تصفیه از نظر تاثیر روی ارگانیسمهای خاص متفاوت است. در آبهای بستهبندی شدهای که تصفیه چندگانه دارند، احتمال وجود میکروارگانیسمهای مضر برای سلامت انسان کمتراست. در صورت لزوم میتوان برا صاف کردن آب از روشهای مکانیکی (که موجب کاهش و یا حذف مواد شیمیایی میشوند) به شرح زیر استفاده کرد:
صافیهای سطحی (مانند صافیهای غشایی چین خورده
صافیهای عمقی (مانند صافیهای شنی و یا صافیهای فیبری فشرده
صاف کردن با کربن فعال
علاوه بر آن، چنین به نظر میرسد که در بسیاری از موارد، ذخایر قدیمیآب آشامیدنی مانند(شبکههای خصوصی و دولتی) نتوانند کلیه شرایط و استانداردهای ایمنی میکروبیولوژیکی آب راتضمین کنند. در سالهای اخیر، تجارت بینالمللی آبهای بستهبندی شده از نظر کمیو کیفی افزایش یافته است ودرحال حاضرحمل و نقل این محصولات به وسیله کشتی، قطار،کامیون وحتی هواپیما صورت میگیرد (ترابری هوایی باتوجه به بالابودن هزینه هواپیما، بیشتردرموارد بحرانی انجام میشود). درمواردی که شبکه آبرسانی به دلایل متعدد از جمله حوادث طبیعی مانند زلزله و خشکسالی آسیب میبیند، استفاده از آبهای بستهبندی شده میتواند کمک موثری در برآوردن نیازآسیب دیدگان به آب باشد. آب آشامیدنی بستهبندی شده (بطری شده)، آب آشامیدنی است که در ظروف بستهبندی میشود و بهطور طبیعی دارای املاح و یا گاز کربنیک بوده و یا طی فرآیند بستهبندی به آن اضافه میشود و افزودن هرگونه مواد دیگر مانند شیرینکنندهها و یا طعمدهندهها به آن مجاز نیست. آب آشامیدنی بستهبندی شده یک ماده غذایی محسوب میشود.
● منابع آب بطری شده
منابع تامین آبهای بطری شده به شرح زیر است:
آب زیرزمینی: به آبهایی مانند چشمه، چاههای فوران کننده و آب چاههایی که منشأ آبخیز آن زیر زمینی است، گفته میشود. آبهای زیرزمینی ممکن است به دوگروه آبهای حفاظت شده و نشده طبقهبندی شوند.
آبهای زیرزمینی حفاظت شده بهطور مستقیم تحت تاثیر محیط وآبهای سطحی قرار نمیگیرند و از نظر میکروبیولوژیکی نیز دارای کیفیت مناسب هستند، در حالی که آبهای زیرزمینی حفاظت نشده ممکن است تحت تاثیرمحیط قرارگرفته و از نظر میکروبیولوژیکی نیز مناسب نباشند.
آب سطحی: آبهایی مانند آب نهرها، رودخانهها، دریاچهها، آبگیرها وسدها هستند که وارد طبیعت میشوند.
استخراج: استخراج آب معدنی از چشمه، دالان و چاههای حفر شده یا طبیعی باید متناسب با شرایط زمینشناسی و آبشناسی منطقه انجام گیرد، به نحوی که از دخول هرگونه مواد خارجی جلوگیری به عمل آید.
در صورت استفاده از پمپ برای جمعآوری آب معدنی، باید به گونهای عمل شود که احتمال انتقال هر نوع آلودگی ناشی از رویدادهای طبیعی و اعمال دیگر مانند سهلانگاری و یا انتقال احتمالی بیماریهای گوناگون به افراد از طریق آب به صفر برسد. فرآیندهای تصفیه از نظر تاثیر روی ارگانیسمهای خاص متفاوت است. در آبهای بستهبندی شدهای که تصفیه چندگانه دارند، احتمال وجود میکروارگانیسمهای مضر برای سلامت انسان کمتراست. در صورت لزوم میتوان برا صاف کردن آب از روشهای مکانیکی (که موجب کاهش و یا حذف مواد شیمیایی میشوند) به شرح زیر استفاده کرد:
صافیهای سطحی (مانند صافیهای غشایی چین خورده
صافیهای عمقی (مانند صافیهای شنی و یا صافیهای فیبری فشرده
صاف کردن با کربن فعال
انواع آبیاری تحت فشار
۱۳۹۰/۰۴/۰۲
20:37
|
آبیاری تحت فشار
۱. ابیاری بارانی
۲.سیستم ابیاری خطی یاLinear
۳.سیستم ابیاری دوار مرکزی با سنترپیوت
۴.سیستم ابیاری قرقره ای یا گان
وضعیت آب در ایران
ایران یکی از کشورهای خشک و کم باران جهان به حساب آمده و متوسط بارندگی آن 250 میلی متر ایت. متوسط بارندگی در استان یزد بین 90 تا 100 میلی متر بوده که سالانه با کاهش سفره آب زیر زمینی و پایان رفتن آم مواجه هستیم.
80 درصد آب برداشت شده از سفره های آب زیر زمینی در بخش کشاورزی مصرف می شود و بقیه در صنعت شرب و بهداشت استفاده می گردد و بیش از 90 درصد آب استحصالی در بخش کشاورزی مصرف می شود، لذا با توجه به کمبود آب در کشور، صرفه جویی از اهمیت خاصی برخوردار می باشد که ما با استفاده از سیستم های آبیاری تحت فشار می توانیم در مصرف آب صرفه جویی کنیم و حتی سطح زیر کشت را نیز افزایش دهیم.
آشنایی با سیستم های آبیاری تحت فشار
1.آبیاری بارانی
۱ـ۱ آبیاری بارانی کلاسیک:
شامل: 1- سیستم کاملا متحرک 2- سیستم نیمه متحرک 3- سیستم ثابت با آب پاش متحرک 4- سیستم کاملا ثابت.
سیستم کاملا متحرک:
در این روش کلیه سیستم قابل انتقال و جابجایی است و بیشتر جهت استفاده از آبیاری تکمیلی استفاده می شود.
سیستم کلاسیک ثابت با آبپاش متحرک:
در این روش کلیه لوله ها و بال ها ثابت است و فقط آبپاش ها که روی رایزرها نصب می شوند متحرک است. در این روش کلیه لوله ها را می توان در زیر خاک نصب کرد. مزایای این روش سهولت کار با آن و سادگی سیستم است.
سیستم کاملا ثابت:
در این روش کل سیستم کاملا ثابت است و بیشتر برای خزانه کاری و محصولات خاصی استفاده می شود.
لازم به یادآوری است که هنگاه عملیات کاشت و برداشت و در پایان فصل آبیاری کلیه لوله های روی سطح زمین را باید جمع آوری نمود.
مزایای آبیاری بارانی کلاسیک:
1.صرفه جویی در مصرف آب و توزیع یکنواخت آب در مزرعه.
2.امکان آبیاری در اراضی شیبدار و ناهموار.
3.توزیع یکنواخت سم و کود در مزرعه.
4.تمیز شدن برگ گیاهان و جلوگیری از سرمازدگی.
5.کاهش علف های هرز در مزرعه.
6.کاهش هزینه های تولید.
۱. ابیاری بارانی
۲.سیستم ابیاری خطی یاLinear
۳.سیستم ابیاری دوار مرکزی با سنترپیوت
۴.سیستم ابیاری قرقره ای یا گان
وضعیت آب در ایران
ایران یکی از کشورهای خشک و کم باران جهان به حساب آمده و متوسط بارندگی آن 250 میلی متر ایت. متوسط بارندگی در استان یزد بین 90 تا 100 میلی متر بوده که سالانه با کاهش سفره آب زیر زمینی و پایان رفتن آم مواجه هستیم.
80 درصد آب برداشت شده از سفره های آب زیر زمینی در بخش کشاورزی مصرف می شود و بقیه در صنعت شرب و بهداشت استفاده می گردد و بیش از 90 درصد آب استحصالی در بخش کشاورزی مصرف می شود، لذا با توجه به کمبود آب در کشور، صرفه جویی از اهمیت خاصی برخوردار می باشد که ما با استفاده از سیستم های آبیاری تحت فشار می توانیم در مصرف آب صرفه جویی کنیم و حتی سطح زیر کشت را نیز افزایش دهیم.
آشنایی با سیستم های آبیاری تحت فشار
1.آبیاری بارانی
۱ـ۱ آبیاری بارانی کلاسیک:
شامل: 1- سیستم کاملا متحرک 2- سیستم نیمه متحرک 3- سیستم ثابت با آب پاش متحرک 4- سیستم کاملا ثابت.
سیستم کاملا متحرک:
در این روش کلیه سیستم قابل انتقال و جابجایی است و بیشتر جهت استفاده از آبیاری تکمیلی استفاده می شود.
سیستم کلاسیک ثابت با آبپاش متحرک:
در این روش کلیه لوله ها و بال ها ثابت است و فقط آبپاش ها که روی رایزرها نصب می شوند متحرک است. در این روش کلیه لوله ها را می توان در زیر خاک نصب کرد. مزایای این روش سهولت کار با آن و سادگی سیستم است.
سیستم کاملا ثابت:
در این روش کل سیستم کاملا ثابت است و بیشتر برای خزانه کاری و محصولات خاصی استفاده می شود.
لازم به یادآوری است که هنگاه عملیات کاشت و برداشت و در پایان فصل آبیاری کلیه لوله های روی سطح زمین را باید جمع آوری نمود.
مزایای آبیاری بارانی کلاسیک:
1.صرفه جویی در مصرف آب و توزیع یکنواخت آب در مزرعه.
2.امکان آبیاری در اراضی شیبدار و ناهموار.
3.توزیع یکنواخت سم و کود در مزرعه.
4.تمیز شدن برگ گیاهان و جلوگیری از سرمازدگی.
5.کاهش علف های هرز در مزرعه.
6.کاهش هزینه های تولید.