آب شرب سالم
مقدمه:
آب جزئي از محيط زيست است كه كيفيت آن تحت تاثير سلامتي محيط زيست مي باشد واز طرفي ارتقاءبهداشت محيط هم رابطه مستقيم با كميت وكيفيت آب دارد.
يك منبع آب سالم بايد بتواند ،آب سالم وبه اندازه كافي براي جامعه مورد نظر تامين كندوبراي رسيدن به اين هدف بايد مرتب تحت نظارت وكنترل مسئولين بهداشت قرار داشته باشد تا بتوان با آگاهي از وجود هر گونه آلاينده هاي احتمالي در آب اقدامات كنترلي لازم را اعمال نمود.
تامين آب سالم ومديريت صحيصح امور فاضلاب نقش اصلي در كاهش موارد ابتلاءبه بسياري از بيماريهاي عفوني مرتبط با آب دارد ومجموعه اقدامات بهسازي محيطوآبرساني بهداشتي وسالم وكافي 100 -40 درصد از موارد ابتلاءبه بيماريهاي واگيردارمرتبط با آب مي كاهد.
يك آب به ظاهر سالم وزلال ممكن است محتوي انواع ميكروارگانيزمهاي زنده بيماريزا وآلوده باشد وبه همين دليل بايد قبل از مصرف آب جهت شرب از سالم بودن آن مطمئن شويم .
تامين آب سالم وكافي در مناطق جنگي و شرايط اظطراري نيز از اهميت خاصي برخوردار بوده ودر اين راستا انتخاب صحيح منابع آب وبرنامه ريزي لازم جهت حفاظت منبع آب وشبكه توزيع وهمچنين اعمال روشهاي تصفيه آب تا حد لازم وانجام ضدعفوني آب به عنوان فرايند لازم الاجراي تصفيه آب از جمله ضروريات براي پيشگيري موثر از انتقال بيماريهاي مرتبط با آب وفراهم كردن شرايط نابودي عوامل بيماريزاي احتمالي موجود در آب ميباشند ودر واقع تامين آب باكدورت كمتر از يك واحد نفلومتري (NTU) وكلر باقي مانده آزاد حداقل 05 0
ميلي گرم در ليتر جهت مصارف شرب و بهداشتي در هر شرايطي عامل موثري در تامين سلامت پرسنل تحت امر مي باشد.
كيفيت آب :
در بررسي كيفيت آب ،كيفيت فيزيكي وظاهري ،كيفيت شيميائي وكيفيت باكتريولوژيك آب مد نظر مي باشد.
كيفيت فيزيكي وظاهري آب:
كيفيت فيزيكي آب مربوط به خصوصياتي از آب شامل رنگ ،كدورت ،طعم ،مزه ودرجه
حرارت آب ميشود كه باحواس بينائي ،چشائي ،لامسه وبويائي قابل تشخيص
هستند. در هر شرايطي رقبت مصرف كننده براي مصرف آبي بااين خصوصيات ،به
تناسب افزايش مقادير رنگ ،بو،كدورت ،طعم ومزه و....كاهش مي يابد،چون مصرف
كننده با حواس خود براحتي آنها را تشخيص مي دهد.
كدورت آب شاخص خوبي دركمك به بيان كيفيت آب مصرفي است و ميزان پيشرفت
عمل تصفيه آب را نشان مي دهد وهر چه پائين تر باشدبهتر است .حتي كمتر از
يك واحد نفلو متري ،واگر بتوانيم آبي با اين خصوصيات را براي جامعه مورد
نظر فراهم كنيم كيفيت خوبي از آب را تامين كرده ايم.
آلودگي آب شهري
آب هر گز بطور خالص در هيچ كجاي دنيا يافت نمي شود . حتي آب باراني كه
در مناطق غير الوده نواحي جغرافيائي به زمين مي بارد شامل گازها ي
O2-CO2-N2 محلول در آن است و همچنين گرد و غبار يا ذرات معلق در اتمسفر
بصورت تعليق در آب حمل مي شوند . آب چشمه ها نيز معمولاً داراي تركيباتي
حمل شده از فلزاتي مثل Na-Mg –Ca- Fe است .
آب سخت آبي است كه مقدار قابل توجهي از تركيبات فلزات در آن وجود دارد .
حتي آب نوشيدني ما هم از نظر شيميائي خالص نيست و درست است كه ذرات جامد
معلق و باكتريهاي مضر آن از بين رفته اند اما باز هم از نظر شيميائي خالص
نيست . اصولاً آب خالص براي نوشيدن نامطبوع است .
استفاده هاي طبيعي از آب عبارتند :
1- زيبائي و تفريحي
2- ذخيره آب مصرفي عمومي مردم
3- محيط زيست آبي جانوران آبزي
4- كشاورزي
5- صنعتي
طبق يك تعريف هر ماده و جسمي كه مانع استفاده طبيعي از آب شود آلوده
كننده آب تلقي مي شود . آبي كه براي بعضي استفاده هاي خاصي مناسب است بايد
آلوده نباشد .
اكنون در جهان بيش از 500كيلومتر مكعب آب در رابطه با صنعت مورد استفاده
قرار مي گيرد كه نصف آن پس از تصفيه پسابهاي صنعتي مجدداً استفاده مي شود
. ( بر طبق محاسبات سازمان ملل يك سوم آبهاي شيرين جهان آلوده اند ) .
تعريف آب پاك و آب آلوده :
هيچ تعريف خاصي براي پاك يا آلوده بودن مطلق آب وجود ندارد .در واقع آب
پاك بنا به كاربرد آن بايستي داراي شرايط خاصي باشد . مثلاً براي مصرف –
كشاورزي – يا صنعت نيازمند استاندارد هاي كيفيت خاص خود است .
معمولاً آبي را آلوده مي گويند كه مقدار اكسيژن محلول در آن از مقداري كه
براي زندگي آبزيان ضروريست كمتر باشد . هرگاه مواد آلي از طريق تخليه
فاضلاب به آبها وارد شوند به علت خاصيت اكسيد شوندگي شديد اين مواد كه با
مصرف اكسيژن محلول در آب صورت مي گيرد اكسيژن محلول در آب به صفر ميرسد و
مي گويند آب بشدت آلوده است .
آب داراي خواص فيزيكي ويژه اي است :
1- وزن مخصوص آب در 4درجه سانتي گراد 1 است
2- گرماي ويژه آب بالاست
3- هدايت حرارتي زيادي دارد
4- حلاليت زياد در برابر ساير اجسام
5- انبساط آب در حال انجماد
اهميت آب
سوره مباركه نحل ـ آيه 65
«و خداوند از آسمان ها باران را فرستاد تا زميني را پس از مرگ زنده گرداند و البته در اين كار آياتي است براي آنان كه سخن حق را مي شنوند.»
آب مهم ترين ماده حيات و آباداني است. اين ماده سرآغاز حيات و جزء اصلي تمام موجودات زنده است. براساس نظريه تكامل، آب، متان و آمونياك تركيبات اصلي اوليه موجود در جو زمين هستند كه عامل توليد نخستين آمينو اسيد مي باشند. اين جسم به عنوان نقطه آغازين حيات جانوري شناخته مي شود.
درصد بالايي از جرم هر سلول زنده را آب تشكيل مي دهد. آب بخش عمده اي از شكبه وسيع سلولي بدن انسان را تشكيل مي دهد و بدون وجود آب حياتي نخواهد بود. در تمدن بشري آب اهميت ويژه اي دارد. در ايران باستان آب را يكي از چهار ركن اساسي (آب، خاك، باد و آتش) مي دانستند.
در قرآن كريم پنجاه و شش آيه در مورد پيدايش و اهميت آب و وابستگي حيات به اين ماده ارزشمند آورده شده است.
آب يكي از فراوان ترين مواد موجود در كره زمين است و يگانه ماده اي است كه به صورت طبيعي در شكل هاي جامد (يخ)، مايع و گاز (بخار آب) وجود دارد. آشاميدن و رفع نيازهاي فردي نخستين نگرش بشر به آب بوده است.
اهميت آب در روند توسعه کشورها
يکي از راه هاي توسعه کشورها و حرکت آن ها به سوي تمدن و رفاه عمومي، استفاده بهينه و کارا از منابع طبيعي و خدادادي است. اگر کشوري بخواهد با کاروان تمدن و توسعه علمي حرکت کند ناچار است از منابع طبيعي خود استفاده لازم و مطلوب را بنمايد. يکي از منابع بسيار مهم و حياتي که در زندگي روز مره انسان ها و کشورها و تداوم توليدات نقش فوق العاده دارد، منابع آبي است. اگر از اين ماده حياتي که خداوند به صورت مجاني و احيانا بي هزينه در خدمت انسان ها قرار داده است، استفاده مطلوب شود، بسياري از مشکلات کشورها حل خواهد شد. اصولا انسان بگونه اي به اين ماده حياتي وابسته است که حتي قادر نيست يک روز بدون آن زندگي کند بلکه زندگي در طول دوازده ساعت بدون آب با مشکل روبرو مي شود. لذا خداوند سبحان در مورد اهميت و نقش آب در زندگي موجودات مي فرمايد: ما حيات و زنده بودن موجودات را بواسطه آب قرار داديم.
آب چيست؟
آب ماده اي فراوان در کره زمين است که به شکل هاي مختلفي همچون دريا ، باران، رودخانه و... ديده ميشود و دو سوم کره زمين را آب تشکيل مي دهد ولي تنها دو درصد از اين آبها آب شيرين مي باشد. آب در چرخه خود ، مرتباً از حالتي به حالت ديگر تبديل ميشود، اما از بين نميرود. آب اشکال مختلف بخود مي گيرد؛ باران، برف، تگرگ، يخ، شبنم و مه. تنها ماده که داراي سه حالت، انجماد، ميعان و گاز است، اين ماده حياتي است
فرمول شيميايي آب
آب نوعي ماده مرکباست که از دو عنصر اکسيژن و هيدروژن ساخته شده است. از ترکيب دو اتم هيدروژن و يک اتم اکسيژن، يک مولکول آب بوجود ميآيد. يک قطره آب داراي تعداد بي شماري مولکول آب ميباشد.
چالش هاي فراروي مديريت آب ايران در توسعه پايدار
1- مديريت تقاضا (مصرف)
رشد سريع جمعيت و نياز روز افزوني به منابع و توليدات ، بخصوص منابع غير قابل برگشت مانند آب، موجبات توجه مسئولين و دولي ها را به امر برنامه ريزي در كنترل تقاضاي مصرف كنندگان را فراهم ساخته است.
حاد بودن ميزان سرانه منابع آب در هر كشوري اهميت توجه به اين گرايش از مديريت را دو چندان كرده است. در حال حاضر منابع آب تجديد پذير در ايران حدود 2160 متر مكعب است، كه برابر پيش بيني هاي يونسكو با در نظر گرفتن دو عامل اقليمي و رشد جمعيت در سال 2025 ميلادي سرانه منابع آب تجديد پذير به حدود 1000 متر مكعب كاهش مي يابد و اين موضوع خود شرايط سختي را فراروي سياستگذاران بخش اب در ايران مي گذارد.
مديريت تقاضا در بخش آب ، بجاي اينكه بيشتر جهت يافتن يك منبع برآورد ساختن بخشي از نيازهاي آب تلاش كند با يافتن توازني بين منفعت مصرف آب و هزينه هاي تامين آن را مدنظر قرار مي دهد. در واقع مديريت تقاضا ( Demand Mana jement ) شيوه هاي مصرف و ابزارهاي موجود براي ارتقاي سطوح و الگوهاي مصرف آب را مطرح مي كند. همچنان كه اقدامات مديريت تقاضاي مديريت منابع آب را بهبود مي بخشد ، سود حاصل از يك بهره برداري معين را نيز افزايش مي دهد و منابع مورد نياز براي به دست آوردن يك سود معين را كاهش مي دهد.
مديريت تقاضا در بخش آب اهداف زير را دنبال مي كند:
1- تخصيص بهينه آب در بين مصرف كنندگان
2- جلوگيري از افزايش مصرف كنندگان
3- افزايش درآمدهاي بخش آب
4- مديريت خشكسالي
5- كاهش تلفات و مصارف غير ضروري
6- مديريت آمار و اطلاعات مصرف
7- كنترل كيفيت آب
8- توسعه پايدار
به همين خاطر اهميت چنين رشته اي در بخش آب سياستگذاري بخش آب را وادار مي كند كه به اين حوزه مديريتي توجه بيشتري داشته باشند.
بررسي شوري خاک در سيستم هاي مختلف آبياري
در مقالة حاضر، طرحي ارائه شده است که شوري خاک را در مزارعِ تحت آبياري تخمين زده و راهکارهاي مديريتي ارائه مي دهد. اين تحقيق بر اساس بررسي مدلهاي آبياري منطقة Manicoba (= منطقه اي واقع در شمال شرقي برزيل) انجام شده است. در اين منطقه علت اصلي شوري خاک، بالا آمدن آبهاي زير سطحي مي باشد. در اين طرح آب و ميزان املاح خاکهاي سطحي محاسبه مي شوند. آزمون بر روي کرت هاي بدون کشت و همچنين منطقة ريشة درختان انبه(۹/۰ متري زمين) انجام گرفت. بررسي اثر سيستمهاي مديريتي بر روي املاح خاک، در تغيير و اصلاح آبياريهاي پي در پي و تبديل آنها به سيستمهاي مؤثرتر مفيد خواهد بود.
● مقدمه
در دشت نيمه خشک sao Francisco (منطقه اي واقع در شمال شرقي برزيل تبخير و تعرق مرجع علوفه بيشتر از بارشهاي ساليانه بوده و جهت آبياري اين منطقه از رودخانة sao Francisco استفاده مي شود. [آلن و همکاران۱۹۹۸] ميانگين هدايت الکتريکي آب اين منطقه بين dS/m۰۵/۰-۱۱/۰ بوده و خطر شورشدن خاک کم مي باشد. اعتقاد بر اين است که آبياريهاي پي در پي در اين زمين باعث شستشوي مقادير مناسبي از املاح شده و آنها را از منطقة ريشه خارج مي سازد. با اينکه ميانگين راندمان آبياري ۶۰% مي باشد ولي در اين منطقه به ۲۵% کاهش يافته است. درختان ميوه هاي گرمسيري بخصوص انبه ازعمده محصولاتي هستند که در اين منطقه آبياري مي شوند. با اينکه کيفيت آب خوب است، ولي در اکثر سيستم هاي آبياري بعد از۱۰-۲۰ سال مشکل شوري خاک روي مي دهد. بررسي اين موضوع را موسسة EMBRAPA [موسسه تحقيقات کشاورزي برزيل] در سال هاي ۲۰۰۰-۲۰۰۱ به عهده گرفت تا: [۱] با بررسي مشکل، [۲] علت اصلي و دقيق آن را تشخيص داده و [۳] با ارائة طرح و [۴] ارائة راهکارهاي مديريتي، طرح آبياري هاي پايدار را ارائه دهد. اين تحقيق در منطقه اي به وسعت ۴۵۰۰ هکتار از اراضي Manicoba اجرا شد که در اين منطقه اکثر درختان توسط سيستم آبياري شياري(جوي-پشته اي) آبياري مي شدند. اين منطقه در امتداد رودخانة sao Francisco و در ۴۰ کيلومتري دو دهکدة مجاور petrolina , Juazeiro قرار دارد. در اين سيستم کشاورزان بخاطر شورشدگي خاک، ۱۰-۱۳% از کل منطقة آبياري را رها کرده بودند. مطالعات نشان داده اند که آبهاي سطحي در عمق متوسط ۳/۱متري زمين و در بالاي لايه هاي غير قابل نفوذ۳متري(که عمدتاً از گرانيت تشکيل شده اند) قرار گرفته اند. در دورة پليستوسن زمين شناسي [Pleistocene] اين لايه تکامل نيافته بود و سيستم زه کشي هاي ناقصي داشت که بواسطة آن حوضچه هاي متناوب متعددي در اين لايه تشکيل شده اند.
در روي اين لاية غيرتراوا، يک پوشش شني و لومي وجود دارد که در دوران Holocene بوجود آمده است. اين لايه بخش ريشة گياهان را نيز در بر مي گيرد. در بيشتر بخشهاي اين سيستم آب به مناطق پائينتر نفوذ کرده و در حوضچه هايي متمرکز و تغليظ شده است که نتيجتاً شوري آب را در آن مناطق سبب شده است(dS/m ۳/۱۰که از ۱/۵ الي ۶/۲۲ متغيير بوده و انحراف استاندارد آن ۵۴/۶ مي باشد). در عوض، بواسطة آبياريها و رسوبهاي پي در پيِ آب سطحي، ميانگين املاح آن به dS/m ۶۰/۰ کاهش يافته است (از ۲/۰ تا ۳/۲ متغيير بوده و انحراف استاندارد آن dS/m ۵۸/۰ مي باشد). حرکت هاي روبه بالاي آب و املاح محلول در آن باعث مي شوند که خاک هاي سطحي را به شدت متأثر کرده و منطقة ريشه را شور کنند. مطالعة حاضر اين نتيجه را ارائه کرده و گزارش شده است که عصارة اشباع آبهاي زير زميني اختلاف زيادي با آب آبياري دارد. در اين مطالعه شوري خاک بر اساس هدايت الکتريکي عصارة اشباع(EC) آن بيان شده است. EC به صورت زير تعريف مي شود: هدايت الکتريکي املاح محلول در آبِ خاک ، که بعد از افزودن مقدار معيني آب مقطر به آن و رسيدن به درجة اشباع معين مي گردد. شوري خاک(EC) در بيشتر بخشهاي سيستم و در حدود ۷۵% از مزارع تحت آبياري اندازه گيري شد. اين آمار بين سالهاي ۱۹۷۵-۲۰۰۱ گرفته شده و بين dS/m ۴/۰-۱ بودند که ميانگين آنها dS/m ۴۶/۰ گزارش شده است. حد مجاز يا آستانة تحمل گياهان حساسdS/m ۲-۴ مي باشد که مقادير سنجيده شده کمتر از اين مقدار بودند و تنها تعداد اندکي از مزارعِ تحت کشت، ECي بالاي dS/m ۲ داشتند. در برخي مناطق از مزرعه آبهاي سطحي شور بالا آمده و شوري نسبتاً شديدي در خاک ايجاد کرده بودند، بطوريکه کرتها را غيرقابل کشت شدند. هدايت الکتريکي عصارة اشباع خاکها در ۱۳ کرت رها شده و در اعماق متفاوت مورد بررسي قرار گرفتند. ميانگين شوري آنها در عمق ۱۵/۰متري، dS/m ۱/۲۲ بوده (که با انحراف استاندارد dS/m ۷ از ۱۳ تا dS/m ۳۶ متغيير بوده) و در عمق ۴۵/۰متري، dS/m ۷/۱۰( با انحراف استانداردdS/m ۲/۳) و در عمق ۸/۰متري، dS/m ۳/۷( با انحراف استاندارد dS/m ۶/۲) گزارش شده است.
تاثير آبياري بر رشد گياهان گلخانه اي
کم آبي در گياهان به صورت علايمي مانند توقف رشد , کوچکتر شدن برگ , کوتاه شدن فاصله ميان گره ها , بد شکل شدن برگ ها , سوختگي حاشيه برگ ها و ريزش برگ در گياهان حساس به ريزش برگ مشاهده مي شود . علايم کمبود آب در گل داوودي شامل تيره شدن برگ ها و در بگونيا به صورت خاکستري شدن برگ ها ديده مي شود.
پر آبي به صورت علايمي مانند افزايش ارتفاع گياه , آبدار شدن ساقه و نرم و شکننده شدن و گاهي پژمردگي و مرگ گياه (در معرض نور ) , کاهش اکسيژن و صدمه به ريشه و عدم جذب آب و مواد غذايي و در نهايت پژمردگي و توقف رشد نمايان مي شود . پر آبي به معني مصرف بيش از حد آب در هر دور آبياري نيست بلکه نشان دهنده تکرار دفعات استفاده از آب است . در زمستان گياهان در مدت طولاني در معرض آب و هواي ابري هستند و معمولا يک يا دو روز در معرض هواي آفتابي قرار مي گيرند . گياهاني که به نور کم عادت کرده اند نمي توانند به سرعت به شدت نور زياد پاسخ دهند در نتيجه مقدار آب کمي که از طريق ريشه ها جذب مي شود نمي تواند مقدار آب از دست رفته از طريق تعرق را جبران نمايد و پژمردگي اتفاق مي افتد در اين حالت ممکن است تصور شود که گياه به آبياري نياز دارد ولي آبياري مشکل را حادتر مي کند . کندن خاک نشان مي دهد که خاک مرطوب اما سرد است . پس سرما عامل اصلي است و ريشه ها نمي توانند آب جذب کنند .
▪ زمان آبياري : مديريت آبياري عامل اصلي در موفقيت کشت است . نياز هاي رطوبتي گياه با مرحله رشد فرق مي کند و داننهال نسبت به گياه بالغ به آب کمتري نياز دارد . فصل سال بر ميزان آب مورد نياز موثر است . ميزان نياز آبي در تابستان بيشتر از زمستان است . نوع بستر رشد به کار رفته , سيستم حرارتي , نوع گلدان و نوع محصول نيز بر ميزان نياز آبي موثر است . بهترين روش براي راهنمايي کشاورز براي آبياري استفاده از تجربيات سال هاي گذشته است که چه مقدار آب مصرف شده و واکنش گياه به آن چگونه بوده است . ساده ترين روش استفاده از تانسيومتر است .
بايد در زمان مناسب زمين يا گلدان را به خوبي آبياري کرد . آبياري ناقص (مثلا اگر نصف آب مورد نياز داده شود) باعث مي شود فقط نيمه بالايي سطح خاک خيس شده و نيمه ديگر آن خشگ باقي بماند و گياه زود تر از موعد مقرر نياز آبياري مجدد پيدا مي کند . و تکرار اين عمل باعث صدمه به ريشه واز بين رفتن آن مي شود . مقدار آب خارجي از گلدان بايد حدود ۱۵ – ۱۰ درصد آب داده شده به گلدان باشد تا باعث شستشوي املاح از خاک و جلوگيري از تجمع آن شود .
کيفيت خاک مراتع - فرسايش آبي
● فرسايش آبي چيست؟
فرسايش آبي عبارتست از جداسازي، جابجايي و از بين رفتن مواد خاک توسط آب. اين فرآيند ممکن است به شکل طبيعي انجام گيرد و يا اينکه توسط فعاليتهاي انسان تشديد گردد. شدت فرسايش ممکن است از خيلي آهسته تا خيلي سريع بسته به خاک و شرايط آب و هوايي و محيطي متغيير باشد.
فرسايش آبي مسيري را در سطح زمين مي شويد. فرسايش ورقه اي با ضريب يکنواختي کم يا زياد خاک را از سطح زمين بر مي دارد. فرسايش شياري يا گالي زماني اتفاق مي افتد که رواناب متمرکز شده کانالهايي را در دل خاک ايجاد کند. رسوبات ناشي از فرسايش در هر نقطه اي جايي که سرعت حرکت آب کند مي شود، (پشت گياهان، مناطق تخت) مثل رودخانه ها، درياچه ها و مخازن ته نشين مي شود.
● چرا فرسايش مهم است؟
از دست رفتن خاک سطحي ظرفيت خاک را براي کارکرد آن کاهش داده و قابليت آن را در استفاده هاي مستمر بعدي از آن محدود مي کند. فرسايش خاک سطحي را از بين مي برد، لايه اي که داراي مقدار بسيار وسيع مواد آلي، فعال به لحاظ بيولوژيکي و مواد مغذي است. قابليت عموم گياهان براي رشد پس از از دست رفتن خاک سطحي از بين رفته و يا محدود مي گردد.
فرسايش ساختمان خاک را از بين برده و مواد آلي خاک را در معرض تابش در داخل توده هاي خاک قرار داده و باعث تجزيه و از بين رفتن آنها مي گردد. ساختمان خاک فرسايش يافته مقدار نفوذ آب را کاهش مي دهد.
فرسايش خاک سطحي غني از مواد مغذي مي تواند باعث تغيير پوشش به سمت گياهان نامناسب و غيردلخواه مثل گراسها تا نمونه هاي بوته اي گردد.
فرسايش در خاکهاي کم عمق ضخامت محدودة رشد ريشة گياهان و مقدار هوا، آب و مواد مغذي در دسترس گياهان را کاهش مي دهد.
رسوبات برداشت شده از طريق فرسايش ممکن است گياهان و جاده ها را زيرخاک برده، يا در آبراهه ها، رودخانه ها، مخازن جمع شده و کيفيت آب را کاهش دهد.
● چه عواملي باعث فرسايش آبي مي گردد؟
فرسايش از طريق ضبه و برخورد قطرات باران بر خاک لخت و قدرت آب در حال سقوط بر روي خاک سطحي ايجاد مي شود. شدت فرسايش طبيعي بستگي به خواص خاک اصلي، شيب و آب و هوا که با هم توانايي محل را در رشد گياه و ايجاد پوشش تعين مي کند، دارد. فرسايش شديد زماني اتفاق مي افتد که پوشش گياهي از بين رفته و فضاي بين گياهان بزرگتر شده و ساختار خاک بواسطة اختلال زياد و کاهش ورود مواد مغذي از بين مي رود. تراکم خاک رواناب را افزايش داده لذا باعث تشديد در فرسايش مي گردد.